Slechte fietspaden

Het lastigste van het snel fietsen is toch wel de slechte fietspaden.
Als je met een rustig tempootje van 10 of 15 km/h fiets, dan valt het allemaal wel mee meestal, maar als je al die hobbels, scheuren, gaten etc. met de elektrische fiets op een straf tempo van 25 neemt, dan zijn het toch harde klappen. Wanneer je de route kent, is het zaak al die gaten een beetje te omzeilen.
Op mijn route liggen een aantal lelijke gaten. Straks als het winter is, zal het zaak worden die ook als het donker is niet over het hoofd te zien.
Daarnaast - het wordt herfst - zijn alle afgewaaide takken, bladeren enz. ook lastig. Bladeren zijn als ze nat zijn lastig in bochten: kijk uit dat je niet slipt en op je bek gaat. Wanneer het fietspad door de nodige schoolgaande jeugd wordt bereden, zal het wel meevallen. Dan wordt het meeste dagelijks weggereden, maar anders is het slalommen.

De geasfalteerde fietspaden zijn het mooiste, als er tenminste niet teveel wortels van bomen onder door groeien. dan ontstaan van die lastige hobbels en scheuren in het asfalt.
Pas geasfalteerde fietspaden (met stenen erop) is helemaal niks. De stenen vliegen om je fiets heen en als je te hard gaat heb je kans op schade (net als bij auto's op een pas geasfalteerde weg).

Betonnen blokken zijn ook leuk... tik, tik, tik, tik etc. Lekker vlak en weinig scheuren.

Tegels zijn het ergste. Soms liggen ze in één lijn, soms versprongen. Hoe dan ook, tegels liggen altijd scheef, steken uit en rijden dus niet lekker.

Wanneer je niet op het fietspad maar op de weg kunt rijden (van mijn 20 km zijn er ongeveer 12 op een 'vent'weg langs de snelweg) is het helemaal feest. Meestal is dat goed onderhouden en dus het vlakst. Hobbels die voor auto's lastig zijn, merk je meestal met de fiets niet.